វិជ្ចរ៉ានិងសុផុនជាសង្សារនឹងគ្នា៣ឆ្នាំមកហើយប៉ុន្តែគេទាំង២នាក់ពុំដែលធ្វើអ្វីឲ្យស៊ីជំរៅហួសផ្លូវប្រពៃណីឡើយ (ស៊ាំម៉ង..អត់ចេះស្រួល) ព្រោះពួកគេជាកូនអ្នកមានពូជពង្សវង្សត្រកូលត្រឹមត្រូវ។ សំរាប់វិជ្ចរ៉ានាងជាស្រីម្នាក់ដែលមានរូបឆោមល្អ មិនសូវជាខ្ពស់ប៉ុន្មានទេតែមានមន្តស្នេហ៍ សក់ខ្មៅរលើបរលោង រាងដូចកូកាកូឡា (ដប) រីឯនាយសុផុនដែលជាតួអង្គប្រុសយើងវិញ មានរូបរាងមាំមួន មានសាច់ដុំធំៗព្រោះគេជាកូនកសិករ (មិនមែនលើកដុំដែកដូចបងធំនោះទេ)។
មានថ្ងៃមួយវិជ្ចរ៉ានាងនៅផ្ទះម្នាក់ឯងព្រោះប៉ាមាក់របស់នាងជាប់រវល់ទៅជួយរៀបចំផ្ទះបងជីដូនមួយដែលទើបនឹងសាងសង់រួចនៅឯក្រុងភ្នំពេញ
(អូ..ភ្លេចប្រាប់ថានាងនៅខេត្តតាកែវ)។ ពេលនោះនាងក៏ទូរស័ព្ទទៅៈ
<<អាឡូបងសំលាញ់ បងទំនេរអត់ អូនមានការចង់អោយបងជួយ?>>
<<មានការអីដែរណប់ចិត្ត ប្រាប់មក?>>
<<ប៉ាម៉ាក់ទៅភ្នំពេញអូននៅផ្ទះតែឯង អព្សុកណាស់ អូនចង់ហៅបងឯងអោយមកកំដរ បានអត់.. មកៗណា?>>
<<មានអីបានតើ អូនចាំម៉ាភ្លែតសិនទៅ..បងទៅដល់លូវហើយ>>
មួយសន្ទុះក្រោយមកសុផុនក៏មកដល់ផ្ទះវិជ្ចរ៉ា
ពេលនោះនាងទៅបើកទ្វាហើយអ្នកទាំង២ក៏បណ្តើរគ្នាចូលក្នុងផ្ទះ។
គេទាំង២ក៏ជជែកគ្នាពីនេះពីនោះយ៉ាងចាបាយចិត្ត
និងមើលទូរទស្សន៍គ្រាន់ជាការកំសាន្តផងដែរ។
តាមពិតទៅវាជាពេលវេលាមួយដ៏អំណោយផលប្រសិនបើអ្នកសរសេរកំពុងនៅក្នុងស្ថានការណ៍នោះ
(អូរច្រលំ សូមបកមករឿងយើងវិញ)។
វាចៃដន្យមែនទែន ពេលតែកំពុងមើលទូរទស្សន៍និងនិយាយគ្នាលែងយ៉ាងជក់ចិត្ត
ស្រាប់តែមានឈុតឆាកមួយក្នុងសាច់រឿង
គឺតួប្រុសនិងតួស្រីកំពុងថើបគ្នានិងបឺតជញ្ចក់មាត់គ្នាយ៉ាងរោលរាលបំផុត
ដៃនាងចាប់ផ្តើមរាវរកវត្ថុម៉្យាងក្នុងខោតួប្រុស ហើយទាញយកមកប្រលែង..
(ប៉ុស្តិណាហ្នឹង បើដឹងប្រាប់ផង?)
ធ្វើអោយអ្នកទាំង២ប្រាប់ការសន្ទនាគ្នាមួយភ្លែត ហើយនៅស្ងៀមដូចដុំថ្ម
ប៉ុន្តែក្រសែរភ្នែកនៅតែសំលឹងមើលឈុតឆាតក្នុងទូរទស្សន៍នោះ។
ពេលនោះវិជ្ចរ៉ានាងអៀនផងចង់មើលផងតែមិនហាននិយាយនាងក៏ធ្វើជាងាកមុខចេញ
ហើយដើរទៅយកទឹកពីទូរទឹកកកមកញាំ
វាចៃដន្យអីនាងក្រលែកភ្នែកទៅបងផុនស្រាប់តែឃើញទំរង់នៃរូបរាងដំបងវ៉ៃឆ្កែនាងយើងកំពុងចងកំហឹងនឹងតួអង្គដែលកំពុងសំដែង
នាងក៏បើកភ្នែកធំៗ (បស់បងផុន ធំហើយវែងទៀត..នាងគិតក្នុងចិត្ត)។
ពេលនោះនាងសំលឹងមិនដាក់ភ្នែកសោះ
រីឯនាយយើងកំពុងជក់ចិត្តដិតអារម្មណ៍នឹងឈុតក្តៅសាច់មិនបានគិតដល់តួស្រីខាងក្រៅអីម៉ាតិច
តែក្រោយមកក៏ភ្ញាក់នឹងវិជ្ចរ៉ាដែលនាងកំពុងសំលឹងមកខ្លួនក្នុងក្រសែរភ្នែកយ៉ាងចំលែក
ពេលនោះគេក៏យកដៃក្តោបកន្លែងសំខាន់នោះទៅ។ <<ភ្លេចស្លៀកលីអូមកទៀត
យាប់មែនអញ (គិតក្នុងចិត្ត)>>
តាមពិតទៅតណ្ហារបស់អ្នកទាំង២បានឡើងដល់កំពូលទៅហើយគ្រាន់តែធ្វើចារិកមាន់បន្តិចហេសៗ
។ ដោយឃើញឳកាសហុចឲ្យ
មិនយូប៉ុន្មានសុផុនក៏ដាច់ចិត្តក្រោកឈរឡើងហើយស្រាតខោចេញៈ
<<អូនឯងសំលឹងវាចឹង ចង់ញាំវាមែន
ឆ្ងាញ់ណាស់ណា?>>
វិជ្ចរ៉ានាងចង់សាកដែរព្រោះធ្លាប់លឺមិត្តភ័ក្រ្តនិយាយប្រាប់..
ឃើញវិជ្ចរ៉ានៅស្ងៀមសុផុននិយាយបន្ត៖
<<ម៉េចហើយនៅស្ងៀមចឹង បើចង់សាកៗបាន បងអោយសាក Freeៗ ណា>>
ទប់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងលែងបានហើយវិជ្ចរ៉ានាងក៏លុតជង្គង់ហើយសាកយកអណ្តាតលិទ្ធក្បាលត្រម៉ែងថ្នមៗ
រូចក្រលែសអណ្តាតជុំវិញ ធ្វើអោយសុផុនទប់សូសៀងមិនបាន
<<អីសអឺស..ស្រួលណាស់អូន>>
<<
នាងក្រលែសអណ្តាតច្រើនសាច្រើនជុំលើក្បាលត្រមែងមួយសន្ទុះ
ទើបនាងត្របាក់លេបសាច់ក្រកសាច់ចូលក្នុងម៉ាត់ រួចប្រឆឹកចុះឡើងៗ
ប៉ុន្តែមិនសូវប្រសព្វទេ ព្រោះជាលើកដំបូងរបស់នាង
(មិនដែលធ្លាប់សោះ..ចេះតែប៉ុន្នឹង)
រីឯសុផុនវិញក៏ជួយនាងរែងចង្កេះខ្លួនចុះឡើងៗផងដែរ
ពេលខ្លះធ្វើអោយនាងដង្ហក់ម្តងៗ>>
ឈុតឆាកស្នេហាក្តៅសាច់ក្រៅទូរទស្សន៍កំពុងដំណើរការល្អផងស្រាប់តែសំលេងទូរស័ព្ទវិជ្ចរ៉ាបានរោទ៍កាត់ផ្តាច់ចង្វាក់តែម្តង។
នាងបានលើកទូរស័ព្ទដែលប៉ាៗនាងខលមក
តែដៃរបស់នាងនៅតែកាន់ប្រឆឹកដំបងនាគរបស់សុផុនដដែល៖
<<អាឡូប៉ា មានការអីហ្នឹង?>>
<<អាឡូកូនឯងញាំបាយហើយនៅ>>
<<ចានៅទេប៉ា ចុះប៉ាញាំបាយនៅ ហើយខលមកមានការណ៍អីដែរ?>>
<<អត់មានការណ៍អីទេ
ប៉ាគ្រាន់តែចង់ប្រាប់ថាកម្មវិធីនៅនេះចប់ហើយ
ប៉ាមាក់កំពុងចេញទៅវិញបានពាក់កណ្តាលផ្លូវហើយ តិចទៀតជូបគ្នា>>
<<អូរ ចឹងទេហ្អេរ បើកបរតាមសំរូលប៉ា មិនបាច់លឿនទេ សុវត្ថភាពជាចំបង>> រួចនាងក៏ដាក់ទូរស័ព្ទចុះ។
សុផុនគ្រាន់តែលឺថាប៉ាខលមក គេគិតក្នុងចិត្តថា៖ ចប់ប៉ារោយអញ ស្រូលបានម៉ាភ្លែត ខានបានស៊ីនំហើយ។
ប៉ុន្តែមនុស្សគិតមិនដូចទេវតាគិតមែន
អ្វីៗគឺមានការប្រែប្រួល បន្ទាប់ពីនិយាយទូរស័ព្ទរួច
នាងក៏ក្រោកឡើងហើយស្រាតខោចេញអស់បញ្ចេញសាច់សខ្ចី
នាងបង្ហាញអោយឃើញគូទកូនក្មេងនិងទីលានអាទ៍កំបាំងរបស់នាងដូចមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងទូរស័ព្ទប៉ានាងនោះទេ។
ឯខ្ញុំវិញរំភើបមែនទែន
នៅពេលដែលនាងស្រាតខោអាវចេញអស់រលីងហើយដើរទៅអង្គុយលើសាឡុងនិងបក់ដៃហៅប្រុសស្នេហ៍នាង៖
<<បងហា ឲ្យឆាប់ឡើង..!! យើងសល់ពេលមិនច្រើនទេ តិចទៀតប៉ាម៉ាក់អូនមកទាន់ពិតជាមានរឿងមិនខាន>>
សុផុនសប្បាយចិត្តនោះសប្បាយ
អ្វីដែលមិននឹកស្មាននោះគឺគ្រាន់តែមកកំដរសោះ បែរជាមានសំណាងអោយគេកាន់ពងលទៅវិញ។
កន្លែងនេះទុកតួនាទីអោយអ្នកវាយអត្ថបទជួយបន្ថែម..
មិនបង្អង់យូរនាយយើងក៏អោនទៅទ្រោបពីលើរាងកាយដ៏ស្រទន់របស់នាងដោយដៃទាំង២ច្របាច់លេងដោះនាងថ្នមៗ
ហើយចាប់ផ្តើមទាញជើងទាំង២របស់នាងអោយញែកចេញពីគ្នា។
អូម៉ាយហ្គត..ទីទូលដុំកំពកមួយនោះពិតជាស្អាតមែន
មានស្មៅដុះរុយៗនិងមានសភាពដូចវាលទំនាបដែលស្រស់ស្អាតនិងមានទឹកជ្រាបផងដែរ។
ខ្ញុំពិតជាពេញចិត្តនិងសុដន់ដ៏មូលក្បំរបស់អូនវិជ្ចរ៉ាមែនទែន
វាមានក្លិបក្រអូបប្រហើរ (ក្លិនទឹកអប់ហេ)
វាមានទំហំធំល្មមម៉ាច្របាច់មិនជិតណាយ
ហើយដោយពេលវេលាមិនអំណោយផលខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមបើកវគ្គប្រយុទ្ធតែម្តង
(ប៉ាៗជិតមកដល់ហើយចាំកាលទៀត)
ដោយចាប់នាគរាជក្បាលទំពេកមកប្រលែងញុលញុលមួយជុំវិញម៉ាត់ល្អាងនាងរួចក៏ប្រលែងអោយវៀរចូលក្នុងរោងនោះភ្លាម។
<<អូយបង អូយ..តិចៗ>> ខ្ញុំដាក់ចូលតិចៗ ថ្នមៗនិងសន្សឹមៗ
វាពិបាកវៀរចូលដែរដោយសារតែរន្ធនាងមានសភាពណែនល្អ
ហើយកូននាគខ្ញុំមានរាងធ្លោះបន្តិច
តែវាមិនមែនជាបញ្ហាទេព្រោះនាងមានទឹករំអិលជួយទើបទីបំផុតកូននាគវៀរចូលដល់កប់ក្បាលមើលលែងឃើញ។
<<អូសអីស..បងហាខ្លាំងតិចមក អូនស្រូលណាស់..អីស..ស៊ូត..>>
សំលេងនៃការអង្រួនរវាងដុំសាច់និងក្លែបលឺសូរផ្លាច់ៗ
និងសំលេងថ្ងូររហឹមរបស់អូនវិជ្ចរ៉ាផង
បូករួមទាំងសំលេងតួក្នុងទូរទស្សន៍ផងគឺមានភាពអូរអរមែនទែន។
ខ្ញុំចាប់ផ្តើមបង្កើនល្បឿនសាប់ញាប់ទៅៗរហូតដល់ដង្ហើមសឹងមិនដល់គ្នាម្តងៗ
មុនដំបូងគិតថាអោយអាអូនតូចវាប្រលែងលេងក្នុងល្អាងស្នេហ៍នាងម៉ាអស់ចិត្តសិនតែមានណាបានតែ៣នាទីវាក្អូតវកដាក់ក្នុងនោះបាត់
(មិនអោយក្អួតម៉េចបើលេងប៉ុកម៉ាទំហឺងៗមនុស្សចាស់ចឹង)។
ប្រតិបត្តិការណ៍របស់យើងទាំង២ក៏បានបញ្ចប់ក្នុងរយះដ៏ខ្លីបំផិតគឺតែ៥នាទីប៉ុន្នោះ។
ក្រោយមកយើងទាំង២ក៏រៀបចំសាឡុងនិងរបស់របរក្បែរនោះអោយរាបរយតាមស្ថានភាពដើម
រួចខ្ញុំក៏ចាកចេញពីនាងទាំងមិនដាច់អាល័យ។
<<អាឡូអូន បងមកដល់ផ្ទះហើយ គេងលក់សុបិន្តឃើញបងផងណា>>
<<ចាៗ អរគុណគ្រប់យ៉ាង អូនពិតជាពេញចិត្តនិងអ្វីដែលបងមានមែនទែន>>
EmoticonEmoticon